Boekverslag : Ted Van Lieshout - Gebr.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2909 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2909 woorden.
A. Zakelijke Gegevens:
-Titel : Gebr.
-Auteur : Ted van Lieshout
-Naam uitgever + jaar van verschijnen:Malmberg, Den Bosch,boektoppers 2003, eerste druk : 1996.
B. uitleg waarom boek gekozen is:
Ik heb het boek Gebr. gekozen omdat ik er al eens een stukje van had gelezen, en ik vond het leuk om het verder te lezen.
C. Bespreking:
1) Eerste persoonlijke reactie:
Ik vond het boek best ontroerend omdat de ikpersoon naar zijn overleden broer schrijft.
Het is ook heel origineel omdat er niet veel jeugdboeken zijn over dit onderwerp.
Het boek is ook wel gemakkelijk want het is als een soort dagboek geschreven en dan lees je er gemakkelijk doorheen, en er staan weinig moeilijke woorden in.
Ik vond het boek ook heel mooi, het is heel mooi in elkaar gezet.
Het is ook realistisch omdat het in de werkelijkheid ook zou kunnen gebeuren.
2)Samenvatting van de inhoud:
Marius, het broertje van Luuk, is een half jaar geleden overleden aan de ziekte van Wilson, dat is een ernstige aandoening aan je stofwisseling. Hun moeder wil de spulletjes verbranden in de achter tuin. Dat is haar manier van afscheid nemen. Luuks moeder had gezegd dat hij de spulletjes die Luuk wilde bewaren mocht pakken uit Marius kamer. Ze had de nadruk gelegd dat Luuk absoluut niet aan Marius privé-spullen mocht zitten. Toch pakt hij zijn broers dagboek en gaat er in schrijven, maar niet lezen. Dat dagboek had Marius gekregen voor zijn 12e verjaardag van Luuk. Volgens hem bestaat er een wet dat je niet in iemands dagboek mag lezen, maar wel in een andermans dagboek schrijven. Daarom schrijft hij er in wat hij altijd doet overdag allemaal doet.
Op een dag begint hij te lezen wat er allemaal in het dagboek stond wat zijn broer allemaal geschreven heeft. Het valt hem op dat het meestal alleen over zichzelf en Marius ging. Door het te lezen komt Luuk zijn overleden broer beter kennen, maar ook zichzelf. Marius had toch een heel ander beeld dan Luuk zelf van zelf zichzelf had. Hij ontdekte dat hij meer van jongens hield dan van meisjes. Luuk had dat zelf ook. Hij hield ook meer van jongens dan van meisjes. Hij had gelezen dat in één gezin vaak maar één homoseksuele kon voorkomen. Er staat ook een heel stuk in over Alex en Maus (zo noemde Luuk hem) die samen in naakt in bed liggen en een beetje met elkaars piemel te spelen. Als hij alles in het dagboek heeft gelezen dan vertelt hij over de tijd toen Marius nog leefde.
Op een dag was hun moeder een keer in een melige bui en zei dat ze eigenlijk een zigeuner was en dat Luuk en Maus zigeuner kinderen waren. Ze wisten dat er op een veldje vlak bij hun huis zigeuners hun kamp hadden. Na schooltijd zijn ze er heengegaan en in de bosjes naar de zigeuners gaan kijken hoe ze er nou uitzagen hoe ze zich gedroegen. Opeens kwam er een zigeunerjongen op hen af. Ze schrokken allebei en ze wilden weg rennen. Marius zei wat tegen Luuk maar er kwam geen antwoord want Luuk was in een boom geklommen en de zigeunerjongen stond er in een vreemde taal onder te praten. Luuk verstond er niets van maar het waren vriendelijke woorden die uit de mond kwamen van de zigeunerjongen en dat hoorde Luuk wel en kwam uit de boom. Marius rende door naar huis om het zilveren bestek op te halen omdat hij wist dat zigeuners gek op zilver waren. Ondertussen zaten Luuk en de zigeunerjongen, met de naam Tibor, samen een aantal bloemen krans te maken. Dat vond Luuk heel leuk want toen werd hij eindelijk gerespecteerd zoals hij is. Een paar dagen later waren de zigeuners alweer vertrokken.
Omdat Marius gestorven was aan de ziekte van Wilson, moest Luuk ook onderzocht worden. Hij had gelukkig geen Wilson. Zijn moeder wilde 's middags de spulletjes van Marius verbranden en ook zijn dagboek. De moeder van Luuk had gezegd dat hij van Marius zijn privé-spullen moest afblijven. Hij zal nu moeten zeggen dat hij Marius dagboek had. Toen hij het aan zijn moeder vertelde was zijn ze helemaal niet boos want ze had het wel verwacht dat hij zijn broers dagboek zou pakken. Toen hij ook nog eens vertelde dat hij homoseksueel was werd zij ook niet boos, dat wisten ze al vanaf zijn geboorte. Dat voel je als moeder zijnde, had ze gezegd. En dat ze geen kleinkinderen zou krijgen vond ze ook niet erg. Ze namen wel een hond.
3) Beschrijving van je leeservaring:
1: onderwerp:
Het onderwerp van dit boek sprak me eigenlijk wel aan want ik had er nog nooit wat over gelezen en het leek me wel boeiend.
Het boek heeft me wel nieuwe kanten laten zien over homoseksualiteit, maar niet echt over de dood.
Ik ben niet echt anders over deze onderwerpen gaan denken.
Ik vond de uitwerking van het onderwerp erg goed, want doordat je meeleest in het dagboek begrijp je het veel beter. Dat vond ik wel goed.
Ik weet niet echt of je een mening over homoseksualiteit uit dit boek kan halen, maar het wordt wel geaccepteerd en daar ben ik het mee eens.
Alle kanten van het onderwerp hebben wel voldoende aandacht gekregen vind ik.
2. Gebeurtenissen:
Het verhaal bevat zeker voldoende gebeurtenissen om te blijven boeien.
De gebeurtenissen volgen elkaar ook logisch op.
Ik vond de gebeurtenissen boeiend, geloofwaardig en verrassend.
De gebeurtenissen waren boeiend omdat ze over het algemeen elkaar snel opvolgden en interessant waren.
De gebeurtenissen waren geloofwaardig het zo uit een echt dagboek lijkt te zijn.
De gebeurtenissen waren ook verrassend omdat ik niet had verwacht dat de ouders van Luuk het zouden accepteren dat hij homo was.
De gebeurtenissen hebben me wel aan het denken gezet, bijvoorbeeld wat ik zou doen als mijn zus zou overlijden.
Ik vond het stuk dat Luuk het dagboek aan zijn moeder ging geven erg verrassend want ik had niet verwacht dat ze zo ‘koel’ zou reageren omdat ze eerst nogal boos was dat hij het had gepakt.
Ik vond het ook goed omdat Luuk toen aan zijn moeder vertelde dat hij homo was, dat vond ik erg moedig.
3. Personages:
Ik zou niet graag op de hoofdpersoon willen lijken omdat hij zijn broertje heeft verloren en dat lijkt me heel erg.
Ik vind Luuk wel heel moedig, hij zegt tegen zijn moeder dat hij homo is terwijl hij denkt dat hij haar daar heel veel verdriet mee doet, en dat is wel moeilijk.
Ik zou de personages ook in het echte leven tegen kunnen komen, ze leken op echte mensen en ze gingen ook echt voor je leven.
Luuk reageert niet echt voorspelbaar maar dat vind ik juist wel leuk zo blijft het toch spannend en boeiend.
Je komt het meeste te weten over Luuk, hij schrijft over zijn gevoelend en zo leer je hem steeds beter kennen.
Ik ben het ermee eens dat hij het dagboek heeft gepakt, ik zou dat ook doen, want ik zou ook mijn geheimen geheim willen houden.
Ik ben het er ook mee eens dat hij verteld heeft dat hij homo is, achteraf lijkt het me wel makkelijker dan je ouders het weten.
4. Bouw:
Alles is dit verhaal hangt goed met elkaar samen.
Het is niet echt een heel spannend boek maar vooral boeiend.
De bouw van het verhaal past goed bij het onderwerp, je komt langzaam te weten waar het echt om gaat en wat er gebeurd is.
Er zitten wel terugblikken in het verhaal maar niet teveel, het is juist duidelijk dat Luuk af en toe een herinnering, daardoor snap je het beter.
Het eind vind ik heel erg goed, ik zou alleen willen weten hoe Luuk z’n vader erop reageert dat hij homo is, dat wordt namelijk niet verteld.
5. Taalgebruik:
Het verhaal was helemaal niet lastig om te lezen doordat het als een soort dagboek geschreven is. Daardoor lees je er snel doorheen.
Er stonden geen moeilijke woorden in.
De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten of gevoelend zijn wel goed, je merkt duidelijk wanneer er een gesprek of gedachte word beschreven.
De taal past goed bij dit boek, het is duidelijk en je leest het makkelijk.
4) Verwerkingsopdracht:
De thema’s in dit boek zijn: vriendschappen, liefdes, homoseksualiteit en de dood.
Ja, de onderwerpen zijn wel gebeurtenissen waar ik wel eens over nadenk, zoals vriendschappen en liefdes. Het verhaal heeft me jammer geen nieuwe kanten van het onderwerp laten zien. Ja, ik ben ermee eens met de mening van de schrijver over het onderwerp die uit het verhaal blijkt. Ik weet niet hoe ik dit boek moet vergelijken, want ik heb nooit een boek over Homoseksualiteit gelezen.
5) Schrijfopdracht:
12. Hallo Anou,
Ik heb een boek gelezen en ik adviseer je het ook te lezen. Ik vond dit een uiterst leuk, maar ook mooi en verdrietig boek. Soms was het zo zielig, dat ik echt op m’n lip moest bijten om niet in tranen uit te barsten. Verder vond ik de gevoelens van Luuk en Maus erg goed beschreven. Wat ik heel erg mooi vond, was dat aan het eind van het boek Luuk en Maus elkaar weer ‘terugvinden.’
Dit stukje is het laatste wat Maus in zijn dagboek heeft geschreven, ik vond het heel mooi:
“Alles wat ik zeg komt er toch verkerend verkeerd uit. Dus ik zweeg en keek hoe Luuk de krans van klaver afhechtte en op mijn hoofd legde. Natuurlijk schudderde schudde mijn tremor de krans er binnen een mum van tijd vanaf, maar geen nood. Luuk maakte hem gewoon een stuk langer zodat hij hem om mijn nek kon hangen. Het was heerlijk stil. De toppen van de popupu populieren ruisten zo gezellig en in geen van die bomen is Luuk geklommen. Hij bleef bij mij zitten en we lachten naar elkaar. Daar waren gelukkig geen woorden bij nodig. Misschien ben ik tegen de tegentijd tegen die tegentijd, die tijd dan, ja, Ho maar! Misschien ben ik tegen de tijd van de kersenpluk wel weer zo goed dat ik hem kan helpen.”
Ik begon ‘s avonds in m’n bed aan dit boek, maar het lezen was zo verslavend, dat ik het boek gelijk maar uitgelezen heb. Dit boek laat je beseffen dat je echt blij moet zijn als je gezond en gelukkig bent en dat je voor je eigen mening en/of gevoelens uit moet komen.
Groetjes van Ibrahim, je beste vriend.
6) Verklaar de titel:
De titel is?Gebr.?, dit betekent gebroeders. Het verhaal gaat over 2 broers.
7) Biografie van de schrijver:
Ted van Lieshout werd op 21 december 1955 geboren in Eindhoven. Na de middelbare school ging hij in Amsterdam (waar hij sinds 1975 woont) aan de Gerrit Rietveldacademie studeren. In datzelfde jaar werden zes gedichten gepubliceerd in een debutantenbundel. Vijf jaar later ging hij aan de slag als gediplomeerd illustrator en grafisch ontwerper. Tot 1984 bestonden zijn werkzaamheden voornamelijk uit het ontwerpen van boekomslagen voor uitgeverijen als De Arbeiderspers en Manteau, en het maken van tekeningen voor kranten en tijdschriften als NRC-Handelsblad, Huisarts & Praktijk en Vrij Nederland. Hij was tevens huistekenaar van het vijf jarenproject 'Lees je knetter'.
In 1982 begon hij te illustreren voor De Blauw Geruite Kiel, de kinderkrant van Vrij Nederland en vanaf 1984 publiceerde hij daarin gedichten en verhalen. De eerste publicatie was: 'De achterkant van mijnheer van Vliet'.
Twee jaar later verschenen zijn eerste boeken: de jeugdroman Raafs Reizend Theater bij Van Goor en de eerste dichtbundel Van verdriet kun je grappige hoedjes vouwen bij Leopold. Deze bundel werd in 1987 onderscheiden als beste bundel met een Vlag & Wimpel. In dat jaar verschenen het verhaal 'zondag' in het boek 'Dit is echt gebeurd!' evenals Luitje en de limonademoeder uitgegeven bij Van Goor en de tweede dichtbundel, Als ik geen naam had kwam ik in de Noordzee uit, een uitgave van Leopold. Bij Zwijsen verscheen in 1988 Kaatje Koe, bij Van Goor De allerliefste jongen van de hele wereld, waarvoor hij in 1989 een Vlag & Wimpel kreeg, en bij Leopold de derde dichtbundel Och, ik elleboog me er wel doorheen, die in 1989 met een Zilveren Griffel werd bekroond. In 1989 verscheen Kind te huur bij Van Goor en in 1990 Ik ben een held, dat in 1991 werd onderscheiden met een Vlag & Wimpel en dat ook werd Getipt door de Kinderjury; Zwijsen publiceerde Giel heeft een geheim en Leopold Mijn botjes zijn bekleed met deftig vel, waarvoor Ted van Lieshout in 1991 zijn tweede Zilveren Griffel kreeg en daarnaast de Kunst voor Kinderenprijs, een initiatief van studenten van de sectie Kind & Media van de Universiteit van Leiden. In 1993 werd de bundel door een internationale jury onderscheiden met de Premio Europeo Letteratura Giovanile Pier Paolo Vergerio. Voor de illustraties in het poëzieprentenboek werd hij geëerd met plaatsing op de IBBY Honour List.
Het volgende boek was Majlent, dat in 1991 bij Van Goor verscheen. In dat jaar kwam bij dezelfde uitgeverij het boek 'Een kerstmis vol verhalen' uit, met daarin zijn verhaal 'Kerstopa'.
In 1992 verschenen bij Leopold Het droevige leven van Weggedaantje Stippelmuis en de vijfde dichtbundel, Multiple noise. In 1993 publiceerde hij het samenleesboek Wat drink je? O, pies! Bij Van Goor en ook bij die uitgeverij De winkel van Wimper; bij Zwijsen verscheen Toen oma weg was, dat in 1994 een Vlag & Wimpel kreeg. In 1994 verscheen bij Leopold Begin een torentje van niks. Deze bundel werd bekroond met de Gouden Griffel 1995, die nooit eerder in de meer dan 40-jarige geschiedenis van de prijs werd toegekend aan een bundel van één auteur.
In 1995 verscheen bij Van Goor het kleine voorleesboek Herrie en bij Leopold werden de niet meer verkrijgbare eerste drie bundels gedichten opnieuw uitgebracht, thans in één band en onder de titel Van, Als & Och. In 1996 verscheen Gebr. Bij Van Goor. Dat boek won de allereerste Zilveren Zoen in 1997; Mijn tuin, mijn tuin, een prentenboek met collages van Daan Remmerts de Vries dat bij Querido verscheen in 1996, kreeg in 1997 een Zilveren Griffel. In de allerlaatste dagen van 1997 verscheen het poëzieprentenboek Een lichtblauw kleurpotlood bij Leopold.
Begin 1998 kwam Stil leven uit bij SUN, een "essay" voor kinderen vanaf tien over kunstgeschiedenis. Het boek werd onderscheiden met een Zilveren Zoen 1999.
In augustus 1999 verscheen de achtste dichtbundel bij uitgeverij Leopold: Zeer kleine liefde.
Uit de recensies: 'Wat Van Lieshout heeft geschreven is pure, schitterende poëzie, waarin hij op zuivere toon de grootste liefde uit zijn leven bezingt. Een liefde met scherpe kanten.' - Selma Niewold, De Volkskrant
'Mooie gedichten over trouw, vertrouwen en liefde.' - Aukje Holtrop, Vrij Nederland
'Niet eerder in de literatuur werden de emotionele kanten van een pedofiele relatie zo genuanceerd neergezet.' - Joke Linders, Algemeen Dagblad
'Zijn taal is helder. De dingen die hij opmerkt verrassen, doordat ze, in zekere zin, juist voor de hand liggen. Ze waren er altijd al, maar hadden Van Lieshout nodig om gezien te worden.' - Judith Eiselin, NRC-Handelsblad.
In 1999 werd Bruder, de Duitse vertaling die Mirjam Pressler maakte van Gebr, onderscheiden met de Deutscher Jugendliteraturpreis.
In mei 2000 kwam de negende dichtbundel bij uitgeverij Leopold uit: Het is een straf als je zo mooi moet zijn als ik. Precies één jaar later is Klein groen koffertje verschenen. In 2001 kreeg Ted van Lieshout de tweejaarlijkse Nienke van Hichtumprijs voor Zeer kleine liefde, en in dat jaar verschenen ook de langverwachte Deense, Engelse, Franse en Noorse vertalingen van Gebr. (Zie voor buitenlandse recensies English please! in het menu.)
In 2002 werden de Estlandse en Italiaanse vertaling van Gebr. uitgegeven; in april kwam bij uitgeverij Leopold het "poëssay" Papieren Museum uit.
In 2003 verschenen de poëzieverzamelbundel Jij bent mijn mooiste landschap (Leopold) en de omnibus Luitje, Wimper & Pipet (Van Goor), met daarin drie eerder verschenen boeken.
In dat jaar werd hij, als enige jeugdboekenschrijver, genomineerd voor de eerste Brabantse Schrijversprijs, een nieuwe onderscheiding voor een literair oeuvre; in 1989 al werd hij onderscheiden met de oeuvreprijs voor beginnende schrijvers, het Charlotte Köhler Stipendium.
Sinds 1984 schrijft Ted van Lieshout scènes en liedjes voor de NPS-televisieprogramma's Sesamstraat (hij schreef onder andere Sinterklaasspecials en creëerde de Oma van Frank) en sinds 1988 voor Het Klokhuis. In 1989 schreef hij het toneelstuk 'Dubbele Dief' voor het Amsteltoneel (thans Huis aan de Amstel).
Voor volwassenen schreef hij het door de NCRV in 1991 uitgezonden: 'Kabouters bestaan niet, tenzij ze bestaan', en voor de NOS de korte televisiefilm 'Ben stout...', eveneens in 1991 uitgezonden als aflevering van de serie 'Suite 215'. In het jaar daarop werd, in dezelfde serie, het televisiespel 'Toyboy' uitgezonden.
Hij had een belangrijk schrijversaandeel in de NOS-serie 'De Mankementenshow', waarvoor hij behalve scènes ook liedjes schreef. Bovendien werkte hij mee aan de comedyserie 'Vrienden voor het leven' en 'De Van Duin Show'. Daarnaast schreef en bewerkte hij liedjes voor Jenny Arean, Karin Bloemen en Lenette van Dongen.
Tot medio 1990 was Ted van Lieshout werkzaam aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag als docent tekenen en illustreren.
In 1998 won hij een subsidie van de Stichting Lezen voor de publieke omroep die zijn leesbevorderend spelprogramma S.O.S. op de buis brengt. Het plan haalde de omroep echter niet en de veertigduizend guldens zijn dan ook niet uitgekeerd.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen