Boekverslag : Waris Dirie - Mijn Woestijn
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1730 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1730 woorden.
Titelverklaring: De titel is “Mijn woestijn”. Ik denk dat dit de titel is omdat Waris in haar jeugd in de woestijn heeft geleefd. In de woestijn heeft ze leuke en minder leuke tijden gehad, maar toch voelt ze zich daar het meeste thuis. Ze had het thuis in de woestijn bijna altijd fijn. Ze moest overdag voor de beesten zorgen, ’s avonds zat ze rond een kampvuur met de rest van de familie en had ze veel plezier. Maar in de woestijn gebeurde ook iets wat de rest van haar leven een grote invloed heeft op bijna alles wat ze wel of niet doet. Als Waris ongeveer 5 jaar oud is wordt ze besneden, ze wordt besneden in de woestijn en wordt vervolgens in een speciaal voor haar gebouwd hutje onder een boom alleen gelaten tot ze genezen is van de wond. De woestijn heeft dus een belangrijke rol in haar leven en ook als ze in Londen woont, blijft ze nog altijd praten over “mijn woestijn’.
Auteur: Waris Dirie
Informatie over de auteur: Waris werd geboren in 1965 in de woestijn in Somalia. Waris is een Somalische naam en betekend woestijnbloem. Ze woont (zwerft door de woestijn) met haar ouders en haar elf broertjes en zusjes. Haar familie hoort bij een Somalische nomadenstam. Als ze 13 jaar is vlucht ze weg. Haar vader heeft haar uitgehuwd aan een man van rond de 60 jaar. Deze man heeft 5 kamelen voor haar geboden.Z evlucht naar haar familie in Mogadishu. Daar woont ze een jaar en wil dan weg. Ze gaat naar een andere familie van haar, maar dan in London (Engeland). Daar wordt ze als dienstmeid aangenomen. Later wordt ze bekend als model. Ze werd gevraagd voor heel veel goeie opdrachten samen met Cindy Crawford en Naomi Campbell. Later gaat ze werken voor de VN (ze vecht tegen de vrouwenbesnijdenis) Ze ontmoet haar huidige man met het uitgaan. Hij speelt in een band die vrij bekend is in New York. Ze trouwt met hem en krijgt ook kind van hem.
Mijn woestijn is het enige boek wat zij tot nu toe geschreven heeft.
Genre: autobiografie van het leven van Waris Dirie
Gebeurtennissen:
Waris is als klein meisje in Somalië in de woestijn geboren. Ze leeft in een nomadenfamilie. Als ze 5 jaar is wordt ze besneden. 8 jaar later wordt Waris uitgehuwd aan een 60 jarige man. Wariswil dit niet. Om aan het huwelijk met de man te ontsnappen, loopt ze weg. Na een lange tocht vol gevaren komt ze in Londen aan bij haar oom die gouverneur is. Daar blijft ze eerst vier jaar. Ze spreekt geen Engels en moet de hele dag schoonmaken en koken. Haar oom besluit om terug te gaan naar Somalië, maar Waris wil in Londen blijven. Ze heeft geen paspoort en is dus illegaal. Ze gaat werken om geld te verdienen en koopt een klein flatje. Daar krijgt ze ook vrienden! Ze zal altijd het meisje blijven wat in de woestijn besneden is. Elke maand vergaat ze een week van de pijn als ze ongesteld is en ook plassen is niet erg prettig. Waris laat zich opereren. Om weer normaal te kunnen plassen. Ze wordt ontdekt als model en kan daar haar geld mee verdienen. Ze ontmoet haar man. En samen met hem krijgt ze een kind. Omdat Waris zelf zoveel problemen heeft gehad en er toch nog veel aan terugdenkt, laat ze zich interviewen over haar besnijding. Waris wordt ambassadeur voor de VN. Ze mag een programma maken over haarzelf. Ze kan nu op zoek naar haar moeder. Waris heeft haar moeder sinds haar 13de niet meer gezien. Het boek eindigt met een emotionele ontmoeting met haar moeder.
Dit verhaal is zeker waargebeurd. Waris vertelt over haar leven en hoe het nu met haar gaat. Zij heeft dit allemaal meegemaakt. Er staat ook voorop de kaft “Ervaringen van een nomadendochter, topmodel en speciaal ambassadeur van de Verenigde Naties”.
Hoofdpersoon:
De hoofdpersoon in dit boek is Waris Dirie, een nomadendochter uit Somalië. Waris beschrijft in dit boek haar leven van ongeveer 3 of 4 tot een jaar of 25 – 30. Waris is een heel zorgzame vrouw, haar vrienden noemen haar om te plagen ook wel mama, ze speelt over iedereen een moedertje.
Waris heeft een hele sterke eigen wil, als ze denkt dat ze iets kan, zal ze er ook echt alles voor doen om dat te kunnen. Een goed voorbeeld daarvan is het besnijden van vrouwen. Waris is daar erg op tegen. En om er iets aan te doen gaat ze bij de VN als ambassadeur werken en probeert zo te voorkomen dat er nog meer meisjes worden besneden. Ze heeft veel respect voor haar ouders. Toch doet ze precies wat ze zelf wil en niks anders. Waris is een hele mooie vrouw, anders had ze geen model kunnen worden, ze heeft donkerbruin kroes haar, donkerbruine ogen en is vrij klein.
Waris werd als klein meisje besneden. Ze vond het altijd heel erg raar waarom een van haar zussen ineens een paar weken weg waren. Dat kwam, omdat zij dan besneden werden. Toen Waris dit zelf ondergaan moest wist ze waarom ze zo lang wegwaren. Het deed zo’n pijn. Ze wilde graag besneden worden. Ze wilde ook weten hoe dat was. Een paar van haar zussen zijn er zelfs aan overleden. Er kwamen infecties en dat werd niet meer beter, omdat ze er in de wostijn niets aan konden doen.
Ook het uithuwen is daar heel normaal.
Mijn mening over het boek:
Ik vind dit boek een heel mooi en emotioneel boek. Als ik sommige stukken lees kan ik me haast niet voorstellen dat dit met sommige meisjes in deze wereld echt gebeurd. Hier onder heb ik zo’n stukje getypt. Dit is als Waris vragen krijgt van een collega uit een McDonald’s over hoe het komt dat ze zo lang op de wc zit en hoe het komt dat ze zo’n pijn heeft als ze ongesteld is. Waris probeert uit te leggen dat dat komt omdat ze besneden is. Alleen begrijpt Marilyn dat niet.
Maar Marilyn was opgegroeid in Londen en ze had er geen benul van waar ik het over had. “Waarom laat je me het niet zien, Waris? Ik weet echt niet waar je het overhebt. Hebben ze je hier gesneden? Dit? Dat? Wat hebben ze gedaan?”
Ten slotte deed ik op een dag mijn broek omlaag en liet het haar zien. Ik zal nooit haar gezicht vergeten. De tranen stroomden over haar wangen terwijl ze zich van mij afwendde. Ik voelde me wanhopig omdat ik dacht: O mijn god, is dit echt zo erg? De eerste woorden uit haar mond waren: “Waris voel jij wel iets?”
“Wat bedoel je?”
Ze schudde alleen maar met haar hoofd. “Weet je, herinner je je hoe je eruitzag toen je nog een klein meisje was? Voordat ze dit allemaal deden?”
“Ja “
“Dat is hoe ik er nu uitzie. Jij bent niet hetzelfde.” Nu wist ik het zeker. Ik hoefde mezelf niet meer af te vragen – met een soort hoop misschien wel – of alle vrouwen verminkt waren op de manier zoals met mij was gebeurt. Nu wist ik zeker dat ik anders was. Ik wenste niemand anders mijn leed toe, maar ik wilde niet alleen staan. “Dus dit is niet met jou gebeurd, niet met jou en niet met je moeder?
Ze schudde haar hoofd en begon weer te huilen. “Het is afschuwelijk, Waris. Ik kan niet geloven dat iemand je dit heeft kunnen aandoen.”
Dit stuk is zo vreselijk, dat kun je niemand toewensen. Een heel mooi en grappig gedeelte uit het boek vond ik het stukje waarin Waris haar moeder weer ontmoet, er wordt gefilmd voor de BBC. Haar moeder weet niet precies wat er gebeurde en dat vond ik wel lachwekkend.
De filmploeg nam enkele scènes van mij met m’n moeder op. Maar mama had nooit eerder een camera gezien en had er een grote hekel aan. Ze zei: “Haal dat ding bij mijn gezicht weg. Ik wil dat niet. “ En dan sloeg ze naar de cameraman. “Waris, zeg hem dat ding bij mijn gezicht weg te halen.” Ik zei tegen haar dat het goed was. “Kijkt hij naar mij? Of kijkt hij naar jou?” “Hij kijkt naar ons allebei. “ “Zeg hem maar dat ik niet naar hém wil kijken. Hij hoort toch niet wat ik zeg he?” Ik probeerde haar uit te leggen wat er gebeurde, maar ik wist dat het hopeloos was. “Ja mama, hij hoort alles wat je zegt,” zei ik lachend. De cameraman vroeg ons telkens waarom we zo lachten. “Gewoon vanwege de vreemde situatie.....” antwoordde ik.
Dit stukje vond ik er grappig omdat haar moeder overal zo raar tegenaan keek en eigenlijk bang was voor de cameraman!
Het boek en het kranten bericht gaan allebei over de besnijding van vrouwen. In het boek gaat het meer over wat er precies gebeurt. In het krantenbericht gaat het erom dat dit verboden is in Nederland. Daarom werd het meisje meegenomen naar het land van herkomst, bij wijze van vakantie. Daar gebeurde echter iets heel anders. Ze werd daar besneden. Bij Waris ging dit echter heel anders. Ze woonde in Somalië en werd daar ook besneden. Het verschil tussen Waris en het meisje uit het krantenbericht is dat het meisje niet in Nederland woont, naar Somalië “gelokt” werd met een mooie vakantie. En daar vervolgens tegen haar zin wordt besneden. Maar Waris die al in Somalië leefde en er eigenlijk wel naar uitkeek om besneden te worden. Want dan zou ze eindelijk “groot” zijn. Ze wordt dus eigenlijk niet tegen haar zin besneden. Ze kijkt er naar uit omdat ze niet weet wat er zal gebeuren. Een ander verschil wat er naar voren komt is dat je hierdoor weet dat in Nederland de besnijding van vrouwen en meisjes verboden is. Ze mogen hier niet besneden worden en in Somalië wel. Als ouders dan perse willen dat hun dochter besneden moet worden moet ze wel naar Somalië of een ander land waar besnijding van vrouwen is toegestaan. Als ze in Nederland besneden zou worden krijgen haar ouders grote problemen. Ze heeft niks te willen, ze moet gewoon mee. Nog een ander verschil is dat het meisje uit het kranten artikel al 11 jaar is als ze wordt besneden terwijl Waris nog maar 5 jaar is als ze wordt besneden.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen