Boekverslag : Veronica Hazelhoff - Elmo
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2493 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2493 woorden.
A Korte samenvatting.
Op een snikhete middag maakt Vera kennis met Elmo en zijn moeder Jannie, die zich Jolene noemt. Ze wonen in een naburig leegstaand huis. Jolene heeft jarenlang in de countryband van haar man Bill gezongen.
Na hun scheiding heeft ze een tijd niet opgetreden en nu probeert ze met hulp van haar nieuwe vriend Martin een comeback te maken.
Vera raakt met Elmo bevriend en ze wordt steeds verliefder op de jongen, maar hij laat niet duidelijk merken wat hij voor haar voelt.
Jolenes vriend Martin heeft een optreden in Haarlem geregeld. Vlak voor het optreden weigert Jolene het toneel op te gaan. Elmo en Vera slagen erin haar ervan te overtuigen dat ze echt niet zal afgaan. Het optreden wordt inderdaad een succes.
Kort daarop weet Martin een optreden tijdens een festival in België te boeken. Als ze op het festivalterrein aangekomen zijn, verteld een van Jolenes bandleden aan Vera dat Jolenes ex-man Bill ook aanwezig is met zijn band. Vera wil Jolene en Elmo waarschuwen, maar dat mislukt.
Plotseling worden ze geconfronteerd met Bills aanwezigheid en dat is een grote schok voor Jolene. Elmo reageert woedend op Vera maar hij draait later weer bij. Tijdens het festival laat Elmo een zwaluw op z'n arm tatoeëren. Bill, de vader van Elmo heeft ook een tatoeage.
Na haar succesvolle optreden ziet Jolene de tatoeage bij Elmo en raakt helemaal buiten zinnen van kwaadheid. Nu wordt Elmo voor het eerst in zijn leven echt kwaad op zijn moeder. Hij zegt dat hij genoeg van haar heeft en gaat 's avonds met Vera naar een feestje dat Bill met zijn bandleden geeft. Bill zegt daar dat Elmo nog altijd bij zijn tante kan komen wonen.
De volgende dag praat Vera tijdens een gesprek met Jolene haar mond voorbij: ze zegt dat Elmo overweegt om bij haar weg te gaan.
Terug in Nederland rijdt Jolene zich 's nachts met de auto van Martin dood. Het is een duidelijk geval van zelfmoord.
Elmo is totaal in de war en overstuur. Hij wil Vera niet meer zien. Vera is ook volledig in de war. Ze voelt zich schuldig.
Dan volgt er een tijdsprong van anderhalf jaar in het verhaal. In die tijd heeft Vera Elmo niet meer gezien. Wel denkt ze veel aan hem. Van Martin weet ze hoe het met hem gaat. Een keer belt ze Elmo op, maar hij zegt dat hij wel contact zal opnemen als hij daar aan toe is.
B Indruk van het boek.
Karakter van de hoofdpersoon
Vera heeft een gesloten karakter en is zeer impulsief, haar omgeving ziet haar daardoor vaak als een kreng. Door dingen die zij meemaakt in haar leven is zij veranderd tot wat ze aan het einde van het boek is geworden. Dat blijkt ook uit het volgende citaat:
“Vandaag heb ik een tatoeage op mijn linker bovenarm laten zetten. Niet in een opwelling, ik heb er lang over nagedacht. Addy was erbij en ik mocht in zijn hand knijpen als het eng zou worden. Het werd een beetje eng, maar ik heb hem niet geknepen en daarna gingen we Chinees eten, want daar stond hij op. ‘Ik vind het wel een rare manier om iemand terug te krijgen,’zei Addy nog wel. ‘Je denkt toch niet dat je door dezelfde tatoeage op je arm Elmo op een magische manier naar je toe kunt trekken? Volgens mij kun je beter gewoon naar hem toe gaan, lijkt me een stuk gemakkelijker. Het past ook beter bij je. Je bent toch nooit zo afwachtend iemand geweest?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Maar nu wel.’
‘Okee. Weet je? Ik zag jullie eens in het park en ik had er zo graag bij willen komen zitten, maar ik durfde niet. Het zag er ook zo gesloten uit. Of praat ik nou dom?’
‘Nee,’ zei ik. ‘Ik zou heel gemeen tegen je hebben gedaan.’
‘En hoe!’ zei Addy. ‘Je was een vreselijk kreng. Wil je nog koffie?’
‘Nee,’ zei ik. ‘Ik wil naar huis, ik met iets doen.’
Titelverklaring
In het boek is Vera de hoofdpersoon, haar beste vriend heet Elmo en met hem maakt ze heel veel dingen mee. In het volgende citaat maken Vera en Elmo voor het eerst kennis:
“De jongen gaf me een beetje plechtig een hand ‘Elmo’ zei hij.”
Probleem van de hoofdpersoon
Het probleem van Vera is haar beste vriend Elmo. Eigenlijk is het best een vreemde jongen waar je geen hoogte van kan krijgen, het ene moment kun je hele diepe gespreken met hem voeren over het verleden en het andere moment is gesloten en zegt geen woord. Een ander probleem is dat ze niet weet wat ze voor Elmo voelt, is ze verliefd, of gewoon vriendschap of toch houden van. Dat denkt Vera ook in het volgende citaat:
“Het bleef te warm om iets te ondernemen, dus kwam Elmo iedere ochtend naar ons toe en zaten we in de achtertuin. Ik las en Elmo deed niets. Hij lag in een tuinstoel, mijn zijn ogen dicht en was meestal tamelijk onbereikbaar. Hij hield niet gewoon even zijn mond, maar zei uren achter elkaar niets. Eerst moest ik daar aan wennen, maar later deed ik mee. Onze gesprekken op zo’n dag beperkten zich dat ongeveer tot: ‘Zal ik de ijslolly’s uit de vriezer halen, of doe jij het?’ Of: ‘Heb je zin in een hamburger?’ Elmo vertelde wel dat Jolene erg zenuwachtig werd, maar we gingen er niet op door en dat vond ik best.
Tegen de avond was Elmo er opeens weer helemaal en ging hij koken. Ik mocht vaak helpen, maar soms wilde hij het alleen doen en mocht ik alleen maar toekijken en tafeldekken.
Achteraf was er maar één omschrijving die bij deze tijd paste: vredig. Niet het onechte Kerstmisgevoel, maar het ware, hoe domineeachtig dit ook mag klinken. Ik had zelfs geen enkele behoefte zogenaamd intelligente scherpe dingen te zeggen, of grappiger te willen zijn dan hij, en ik begon er een beetje achter te komen wat ik voor hem voelde. Geen verliefdheid, maar vriendschap was weer veel te zwak uitgedrukt. Van liefde tussen broer en zus had ik geen benul, dus daar kon ik niets zinnigs over denken. Ik had alleen het idee dat het dat ook niet was. Misschien was dit nou: houden van.”
Belangrijke passage in het boek
In het verhaal zit in onverwacht keerpunt. Namelijk de dood van Jolene. Ik had dat niet verwacht en schrok een beetje toen ik dat las. Ik verwachtte dat de schrijfster verder zou gaan over de beginnende verliefdheid van Vera en Elmo, en dat ze dat aan elkaar toegeven, maar helaas overleed zijn moeder.
“Toen ik opendeed begon ik aan een grap over het feit dat juist ik hem altijd ergens binnen liet, maar toen ik zin gezicht zag hield ik mijn mond. Er was iets mis. Zijn blauwe ogen waren wijd opengesperd en hij begon hakkelend te praten.
‘Wie is daar?’ riep mijn moeder van boven aan de trap. Ik hoorde nu ook de stem van mijn vader. ‘Martin is er en hij is kaal!’
‘Een ongeluk,’ zei Martin. ‘Ze is verongelukt. De politie is bij me geweest. Bil is nu bij Elmo.’”
Schrijfstijl
Ik vind dat het boek heel simpel is geschreven, geen moeilijke woorden en alles wat bedoeld wordt, wordt ook precies zo geschreven. Dat vond ik erg prettig tijdens het lezen. Wat mij wel opviel is dat elke gebeurtenis even belangrijk is, zo is de dood van Jolene net zo belangrijk als bijvoorbeeld het kopje koffie in het volgende citaat:
“Vandaag heb ik een tatoeage op mijn linker bovenarm laten zetten. Niet in een opwelling, ik heb er lang over nagedacht. Addy was erbij en ik mocht in zijn hand knijpen als het eng zou worden. Het werd een beetje eng, maar ik heb hem niet geknepen en daarna gingen we Chinees eten, want daar stond hij op. ‘Ik vind het wel een rare manier om iemand terug te krijgen,’zei Addy nog wel. ‘Je denkt toch niet dat je door dezelfde tatoeage op je arm Elmo op een magische manier naar je toe kunt trekken? Volgens mij kun je beter gewoon naar hem toe gaan, lijkt me een stuk gemakkelijker. Het past ook beter bij je. Je bent toch nooit zo afwachtend iemand geweest?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Maar nu wel.’
‘Okee. Weet je? Ik zag jullie eens in het park en ik had er zo graag bij willen komen zitten, maar ik durfde niet. Het zag er ook zo gesloten uit. Of praat ik nou dom?’ ‘Nee,’ zei ik. ‘Ik zou heel gemeen tegen je hebben gedaan.’ ‘En hoe!’ zei Addy. ‘Je was een vreselijk kreng. Wil je nog koffie?’
‘Nee,’ zei ik. ‘Ik wil naar huis, ik met iets doen.’”
Onbegrijpelijke passage
Het eerste wat Vera doet als ze hoort dat Jolene is overleden is naar Elmo toe gaan om hem te troosten en te steunen. De reactie van Elmo op de komst van Vera vind ik heel erg vreemd. Wat ik nog vreemder vind is dat je in het boek er niet achter komt waarom hij zo reageert, of heeft dat misschien toch met zijn onbereikbaarheid te maken. Ik zou in iedergeval heel blij zijn als mijn vrienden mij zouden steunen als ik iets vervelends meemaak. In het volgende citaat komt de reactie van Elmo op het bezoek van Vera:
“Elmo zat op de bank. Bill en een onbekende vrouw zaten naast hem. Ik negeerde die twee en ging op mijn knieën voor hem zitten en fluisterde zijn naam. Hij keek me niet eens aan. Ik legde mijn hand op zijn knie, maar noch steeds reageerde hij niet. ‘Ik vind het zo erg’, zei ik. Toen keek hij me aan. Hoe kon iemand in een paar uur zulke holle ogen krijgen? Hij stond op en duwde me hard opzij. Als een zombie liep hij naar boven. Bill ging hem achterna.
De vrouw bleek Elmo’s tante te zijn. Ik keek naar de rotzooi in de keuken. Op de grond lag een oorknop van Jolene. Ik bukte en pakte hem op. En opeens had ik het scherpe achterkantje diep in mijn handpalm gedrukt. Zonder iets te zeggen depte Elmo’s tante het bloed van mijn hand met een stukje keukenrol. We bleven een hele tijd daar staan, tot Bill weer naar beneden kwam. ‘Hij zegt dat je weg moet,’ zei hij tegen mij. ‘Hij wil je niet meer zien.’ En ik begreep dat Jolene Elmo alles over ons gesprekje had verteld.”
Verrassende passage
Nadat Jolene is overleven hebben Elmo en Vera elkaar niet meer gezien, Elmo wil geen contact met Vera. Ondanks alles blijft Vera aan hem denken. Op een gegeven moment besluit ze om hem te bellen maar Elmo wil nog steeds geen contact. Ik had verwacht dat op het eind alles weer goed zou komen, nu blijf ik me afvragen of het ooit nog goed komt tussen Elmo en Vera. Dit citaat is het telefoongesprek tussen Vera en Elmo.
“Toen ik weer thuis was belde ik eindelijk Elmo’s nummer. Martin had het me gegeven en ik had het al weken naast mij telefoon liggen. Elmo’s stem was een beetje veranderd, maar misschien de mijne ook wel. Toen hij hoorde dat ik het was, zei hij eerst niets. Daarom begon ik maar over mijn tatoeage te vertellen en zie hij wél iets. ‘Als je er maar niet aan krabt, je lijkt me zo’n stukje ongeduld dat het toch gaat doen.’
‘Dat valt tegenwoordig nogal mee,’ zei ik.
Elmo grinnikte als vanouds. ‘Kennelijk. Anders had je me al tachtig keer gebeld. Ik weet hoe lang geleden Martin mijn nummer aan je heeft gegeven.’ We zwegen een tijdje met alleen wat ruis tussen ons in en ik vroeg me af of hij op zou hangen, of dat hij wachtte tot ik het deed. Maar Elmo zie: ‘Ik meld me wel als ik er weer aan toe ben.’
Daarna hing hij op.”
C Mening over het boek.
Ik vond Elmo een heel mooi boek om te lezen. Het was vooral prettig dat het over mensen van je eigen leeftijd gaat, door die overeenkomst kon ik me makkelijker in het
verhaal in leven.
Ik vond dat er in het boek genoeg spanning zat. Vera ontmoet Elmo en leert hem dan heel snel heel goed kennen maar hij blijft vreemd en onbereikbaar. Vera maakt kennis met haar moeder met een niet zo alledaagse baan. Het gezin van Jolene en Elmo is geen standaard gezin en dat zorgt ervoor dat er soms spanningen zijn in de vriendschap van Elmo en Vera, bijvoorbeeld als Vera het gevoel krijgt dat Elmo meer een huishoudster is dan een vriend voor haar.
Behalve dat dit verhaal gaat over een vriendschap van mensen van mijn leeftijd is ook de countrymuziek heel erg belangrijk. Op de momenten dat Jolene zenuwachtig is voor een optreden zie je hoe belangrijk de band tussen Jolene en Elmo is. Die band zie je ook wanneer Martin heel erg boos is op Jolene als ze tijdens haar comeback het podium niet meer opdurft, op dat moment komt Elmo tussen de ruzie en zegt tegen Martin dat hij normaal moet doen. Dat vond ik een heel lief stukje.
De vriendschap tussen een jongen en een meisje vind ik heel erg realistisch maar wat ik niet realistisch vind is dat een moeder van ongeveer 35 jaar nog de wens heeft om een comeback te maken als countryzangers en daar vervolgens haar zoon mee ‘lastig valt’. Ik zou het persoonlijk niet prettig vinden als mijn moeder nog de droom heeft om een comeback te maken als zangeres en dat voor mijn zou betekenen dat ik overal mee naar toe moet en ik zelf dus geen vriendenkring op kan bouwen doordat je voor de carrière van je moeder steeds moet verhuizen.
Ik had niet verwacht dat Bill, de vader van Elmo, nog in het verhaal voor zou komen. Ik vond het wel leuk want door zijn rol in het verhaal krijg je de scheiding tussen Jolene en Bill van 2 kanten te zien en zie je dat niet alles zo is gegaan als Jolene zegt. Bovendien staat Bill tijdens het optreden van Jolene op het festival het hardst te klappen, harder dan haar eigen vriend Martin. Dat vond ik ook een mooi stukje.
Wat ik wel weer jammer aan het boek vond is dat er (zoals aan de meeste boeken die ik tot nu toe heb gelezen) een open einde zat. Ik had gehoopt om te weten hoe de relatie tussen Vera en Elmo afliep na de gebeurtenissen in de tent ten tijde van het festival. Maar helaas kwam er een keerpunt in het verhaal en overleed Jolene. Zo zal ik me altijd af blijven vragen of ze ooit weer een relatie (vriendschap of liefde) zullen krijgen.
Ondanks het open einde aan dit boek kan ik het aan iedereen aanraden. Het leest gemakkelijk en heeft een boeiend verhaal met een hele onverwachte wending.
E Vraag over het boek.
- Komt het ooit nog goed in de vriendschap van Elmo en Vera?
- Kan Elmo de dood van zijn moeder verwerken?
- Is Vera in staat om ooit een ander vriendje te krijgen zonder aan Elmo te denken?
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen