Boekverslag : Anna Enquist - Het Geheim
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2077 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2077 woorden.
Biografie:
Anna Enquist is een pseudoniem van Christa Broer. Ze werd op 19 juli 1945 geboren in Amsterdam. Ze volgde het gymnasium in Delft en daarna studeerde ze klinische psychologie in Leiden. Omdat ze altijd al piano speelde, ging ze daarna piano studeren aan het conservatorium, naast haar baan in de zwakzinnigenzorg. Omdat ze moet stoppen met pianospelen, begon ze met schrijven om toch haar gevoelens kwijt te kunnen.
In 1991 debuteerde ze met de dichtbundel 'Soldatenliederen'. Ze schreef nog 2 dichtbundels, waarna ze begon met romans schrijven. Ze ontving meerdere prijzen, zoals de C. Buddigh'-prijs ( 'Soldatenliederen'), de Lucy-prijs, de C.W. Van de Hoogtprijs ( 'Jachtscènes ') en de Debuutprijs ( 'Het meesterstuk' ).
Veel voorkomende onderwerpen zijn; pijn om verlies, woede, wraaklust en agressie jegens het lot. Ze schrijft met autobiografische kenmerken, namelijk over voor iedereen herkenbare zaken, zoals haar jeugd, haar gezin; het ouderschap, haar werk, het verlies van dierbaren, het onvermijdelijke voorbijgaan van de tijd en over haar liefde voor muziek.
Bron: Internet
Titel: Het geheim.
Titelverklaring:
Toen ik de titel ‘Het geheim’ las was ik er van overtuigd dat je al lezende achter een groot geheim van de hoofdpersoon zou komen. Dit was echter niet zo. Eigenlijk kun je de titel meer als een motief zien, iets wat steeds weer terugkomt in het verhaal. Wanda moest namelijk al vanaf dat ze klein was geheimen bewaren. Ze moest tijdens de oorlog geheim houden dat haar broertje een mongool was, ze moest een geheime brief naar meneer Leon (haar joodse pianoleraar) brengen, het geheim over haar pianotalent en ze komt achter het geheim dat Egbert Wiericke, de man waarvan zij altijd heeft gedacht dat hij haar vader was, niet echt haar vader is. Haar vader is namelijk Meneer de Leon, haar pianolerares. Ik denk dat Anna deze titel heeft gekozen omdat zij dus best goed in het boek heeft verwerkt dat het leven van Wanda een beetje 1 groot geheim is.
Genre: Psychologische roman
Jaar eerste druk: 1997
Beschrijving hoofdpersoon:
Wanda is altijd al een beetje een stil verlegen meisje geweest. Ze houd niet zo van praten, ze maakt liever muziek. Wanda heeft een heel groot talent voor piano spelen. Toen ze klein was had haar vader( Egbert) niet echt veel interesse in haar, hij vond dat ze zich beter op haar school kon richten dan op haar muziek. Haar moeder daarentegen moedigde Wanda erg aan om piano te spelen, toen Wanda nog maar zeven was mocht ze al op les. Wanda gaat steeds meer in haar muziek op, op een gegeven moment denkt ze vaak in muziek termen; noten akkoorden, ritmes enz. Op haar zeventiende wil ze naar het conservatorium. Dit doet ze stiekem want ze is bang dat het niet van haar vader mag. Daar maakt ze kennis met andere liefde, liefde voor een jongen. Tegen die tijd is ze al wat zelfverzekerder geworden maar ze praat nog steeds niet echt veel.
Later als Wanda al een jaar of zestig is wordt ze erg eenzaam. Ze gaat boven op een berg, midden in de Pyreneeën wonen. Helemaal alleen, zonder piano.
Fabel:
Wanda wordt 18 april 1933 geboren. Haar ouders zijn Emma en Egbert Wiericke. Al gauw wordt duidelijk dat Wanda veel beter meet haar moeder kan opschieten dan met haar vader. Na een paar jaar krijgt Wanda er een broertje bij; Frank, een mongooltje. Wanda die kan niet zo goed tegen het gedrag van Frank. Hij bonkt de hele dag met zijn hoofd op de grond, piest in zijn broek en jankt de hele tijd. Ze merkt ook dat Egbert veel meer van Frank houd dan van haar. Dit vind ze ook niet leuk. Gelukkig krijgt ze pianoles van een hele aardige meneer, Meneer de Leon. Bij hem kan ze altijd zich zelf zijn. Alleen de oorlog begint en Meneer de Leon wordt opgepakt. Wanda gaat door met piano spelen en ze wordt een steeds groter talent. Op haar zeventiende gaat ze naar het conservatorium en dan begint een leven met nog meer muziek. Ze leeft in, met, voor haar muziek.
Op een dag ontmoet ze Bouw. Ze wordt verliefd op hem en gaat bij hem wonen.Hij heeft een piano voor haar gekocht waarop ze elke dag kan oefenen voor de grote concerten die ze gaat geven. Maar dan wordt ze zwanger, Bouw wil niet dat ze nog op tournee gaat maar Wanda oefent stug door. Opeens krijgt ze een miskraam, waar ze best van schrikt. Maar ze wil toch op tournee. Dit is het einde van de relatie met Bouw, ze heeft hem verlaten en zoekt hem niet meer op.
Op een dag belt guido, de nieuwe vriend van haar moeder, op dat haar moeder op sterven ligt. Ze gaat er meteen naartoe. Haar moeder zegt vage dingen vlak voor haar dood. Ze wekt de indruk dat Egbert niet haar echte vader is. Wanda kan het niet geloven en gaat het bij de begrafenis aan tante Ida vragen die alles bevestigt. Meneer de Leon is haar vader!
Na e dood van haar moeder krijgt Wanda steeds stijvere gewrichten. Ze doet er niet echt iets aan. Totdat het te laat is, ze zal nooit meer piano spelen op hoog niveau. Ze gaat helemaal alleen in een dorpje in de Pyreneeën wonen.
Aan het begin van het verhaal leest Bouw dat haar muziek opnieuw uit wordt gebracht. Hij heeft haar niet meer gezien sinds dat ze is vertrokken, hij is benieuwd hoe het met haar gaat en besluit haar op te zoeken. In de loop van het verhaal komt hij steeds dichter bij, totdat hij voor haar huis zit en haar piano hoort spelen. Zal hij de ontmoeting aangaan?
Thema:
Het thema is wat er gebeurt met je als je hele leven in het teken staat van hetgeen waar je talent in bent. (in dit geval dus piano spelen)
Structuur:
Mening:
Het klinkt misschien een beetje raar maar ik heb dit boek uitgekozen omdat ik de naam van de schrijfster zo mooi vind. Anna Enquist. Ja zo zou ik ook wel willen heten. De titel van het boek deed me een voorstelling maken van een ruige crimi waarbij je uiteindelijk achter het geheim van de moord komt. Dit was het boek echter absoluut niet. Het is het levens verhaal van een meisje die een erg getalenteerd piano speelster is. Ik vond het echt prachtig om te lezen hoe iemand zo kan opgaan in een piano stuk. Hoe iemand zelfs gaat denken in piano termen.
Zelf heb ik ook een paar jaar piano gespeelt maar echt ver ben ik niet gekomen, toch wel jammer. Als ik dit lees heb ik weer helemaal zin om piano te spelen, zin om een vrolijke melodie uit mijn samenspel met de piano te toveren. Helaas de piano is verkocht.
Ik vind dit boek echt goed. Ik ben nooit zo’n snelle lezer maar dit boek heb ik in de vakantie gewoon in twee dagen uitgelezen, zo werd ik meegesleept door het verhaal. De taal was niet moeilijk en het boek zat niet zo heel erg ingewikkeld in elkaar vond ik.
Ik heb genoten en zal dit boek zeker aanraden aan andere mensen.
Tijd
Anna Enquist heeft in dit verhaal een aantal procédés toegepast. Ze heeft het verhaal in een niet-chronologische volgorde verteld en het is niet-continu. Er zijn vaak kleine anticipaties in het verhaal en ook veel retroversies. Er zijn twee verhaallijnen. Daarvan speelt zich één af in het verleden, wat ik beschouw als een grote flashback, die door het hele boek gaat. De andere verhaallijn speelt zich af in het heden (1997). De functie van deze kunstgrepen is om het verhaal geheimzinnig te maken. Het verhaal gaat gewoon zijn gang, maar als je tussen de regels door leest is er iets geheimzinnigs, iets wat nog niet ontdekt is maar wat alles op zijn pootjes moet laten terechtkomen. Met elk hoofdstuk dat je leest komen de twee verhaallijnen steeds dichter bij elkaar. Het effect op mij als lezer was dat je een beetje ongemerkt je toch afvraagt wat er niet klopt. Je denkt er niet voortdurend aan, maar die vragen blijven een beetje knagen: ‘Wat is nou het geheim? Wat is er zo geheimzinnig?’. De verteltijd van het boek is 7 uur (203 blz.). De historische tijd is in deel een van 1935-1945 en in 1997, in deel twee van 1950-1960 en in 1997 en in deel drie van 1960-1970 en in 1997. De totaal vertelde tijd is 62 jaar. Er is geen tijdsverdichting in het boek.
8. Structuur
De geleding van het boek is zo opgebouwd, dat elk hoofdstuk zich weer in een andere verhaallijn bevind, of bij een andere persoon. Zo wisselen de verhaallijnen elkaar steeds af. Het boek heeft 30 hoofdstukken en 3 delen. In de hoofdstukken worden de verschillende scènes in het verhaal gescheiden door witregels, met een klein sterretje erin. De functie hiervan is dat in het begin van het boek, als je nog maar een paar hoofdstukken hebt gelezen, het heel rommelig is, omdat je van iedere persoon en elke verhaallijn steeds een heel klein beetje leest, maar hoe meer je leest, hoe meer alles op zijn plaats valt. Uiteindelijk, als je het boek uit hebt, kun je eigenlijk pas het hele verhaal goed overzien.
De samenhang tussen de verschillende gebeurtenissen en tekstelementen in het boek is in het begin nog erg onduidelijk, maar hoe verder je leest, hoe meer alles samenvalt. Ook omdat er vaak herhalingen zijn van hoe de verhoudingen tussen de personages zijn. Wanda wil piano spelen, hoe dan ook. Het wordt steeds weer duidelijk gemaakt en herhaalt, dat ze muziek boven alles zet.
Er is een duidelijk contrast in het boek. Aan de ene kant lees je dat Wanda het eigenlijk met niemand kan vinden en dat haar leven niet echt wil lukken, maar daar tegenover staat dat ze zielsgelukkig is als ze zich helemaal kan inleven in haar muziek en dat ze zo’n ongelooflijk succes heeft overal. Er komt geen spiegeling in dit boek voor.
Er zijn twee verhaallijnen in het boek die naast elkaar verteld worden. De ene verhaallijn begint in de Pyreneeën, als Wanda 60 jaar is en bij Bouw in Nederland, die dan ook rond de 60 is. Deze verhaallijn speelt zich af in het heden. De andere verhaallijn speelt zich af in het verleden, die vertelt gedurende het boek Wanda’s gehele pianocarrière, vanaf de dag dat ze geboren werd tot de dag dat ze het pianospelen moet opgeven vanwege reuma. Aan het eind van het boek vallen de twee verhaallijnen samen. Per hoofdstuk wisselen de verhaallijnen elkaar af. Het verband tussen de verhaallijnen is duidelijk; langzamerhand kom je steeds meer te weten over Wanda Wiericke, over haar pianocarrière en de rest van haar leven. Na elk hoofdstuk is het weer iets duidelijker wie Wanda eigenlijk is en hoe ze in elkaar zit. De verhaallijnen zijn ondergeschikt. De verhaallijn die in het verleden loopt is veel belangrijker dan die in het heden, omdat je door die verhaallijn het hele verhaal pas kunt begrijpen.
Het verhaal begint in medias res, want het begint met dat Wanda 60 jaar is en in de Pyreneeën woont. Daarna komt de andere verhaallijn, die eigenlijk één grote flashback is, en die terugblikt op gebeurtenissen in het verleden, maar ondertussen komen er ook nog allemaal gebeurtenissen in het heden, dus het verhaal gaat gewoon door.
Er is geen cyclische opbouw in dit boek.
9. Plaats en Ruimte
Het verhaal speelt zich af in de Franse Pyreneeën, in het plaatsje Monster. De Flashbacks spelen zich af in Nederland, wat je kunt afleiden van de plaatsnamen en de Tweede Wereldoorlog, waarover verteld wordt. Het speelt zich ook af in Engeland waar, Wanda een tijdje studeert.
10. Perspectief
Het verhaal wordt verteld door twee personale vertellers en een alwetende verteller. Deze drie vertellers wisselen elkaar af, soms per hoofdstuk, soms binnen de hoofdstukken. Hierdoor wisselt ook de betrouwbaarheid van de vertelsituaties. Bij de alwetende verteller is de vertelsituatie betrouwbaar, bij de personale vertellers wisselt het, soms betrouwbaar, soms onbetrouwbaar. De twee personale vertellers kijken door de ogen van Wanda en Bouw.
De functie van de vertelsituatie is dat je zo heel dicht bij de personen komt, vooral bij Wanda. Je leert haar echt goed kennen, omdat je alles ziet zoals Wanda het ziet. Je begrijpt haar emoties en reacties zo heel goed. Hetzelfde geld natuurlijk voor Bouw.
Het effect van de vertelsituatie op mij als lezer is dat ik volop in het boek en in de hoofdpersoon kan komen. Ik kan me indenken hoe ze zich voelt, en waarom ze bepaalde dingen doet. Ik kan me goed identificeren met de hoofdpersoon.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen