Boekverslag : Virginia Andrews - Butterfly
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1611 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1611 woorden.
Extra informatie
Het boek is uitgewerkt na Virginia Andrews dood door de ghostwriter Andrew Niederman op verzoek van haar familie. Het is vertaald uit het Engels door Parma van Loon. En is voor het eerst uitgegeven in 1998 door Pocket Books. Het boek bestaat uit 190 pagina’s van 21 centimeter. En het is deel 1 uit de weeskinderen-serie.
Inleiding
Ik heb dit boek uitgekozen omdat ik van Virginia Andrews al een andere serie had gelezen (de dollenganger-serie) en ik vond dat het hele mooie boeken waren. En toen had een vriendin van mij het boek Crystal een ander boek uit deze serie en daar zat ik even in te lezen. En daarom heb ik dit boek uitgekozen voor dit boekverslag
Mijn persoonlijke mening
Ik vond dit boek zeer interessant, ontroerend, en mooi. Toen ik er in begonnen was en ongeveer ¼ van het boek had gelezen kon ik er niet meer mee stoppen. Er zaten veel zielige stukjes in en daarom vond ik het zo’n mooi boek.
Samenvatting
Het speelt zich af in deze tijd in het grote landhuis van Celine en Sanford Delorice maar ook een klein beetje op school. Sanford een eigenaar van een glasfabriek en zijn vrouw Celine een vrouw die in een rolstoel zit door een auto-ongeluk maar eerst een hele goede ballerina was willen een dochter adopteren en dat wordt Janet. Janet is 13 jaar maar erg klein voor haar leeftijd want ze lijkt maar negen. In het begin is ze heel blij dat ze eindelijk een gezin heeft maar al gauw blijkt dat Celine hele plannen heeft voor Janet. Ze moet een ballerina worden. In het begin vind ze dat wel leuk ook gaat ze naar een nieuwe school. Maar tijdens de balletlessen merkt ze dat het wel heel erg zwaar is maar voor Celine gaat ze door met dansen. Madame Malisorf Celine ’s oude balletlerares word nou Janet ’s balletlerares en als Celine ook met Janet in het weekend wil werken aan haar danskunsten zegt Madame er iets van maar Celine luistert niet naar Madame en traint wel met Janet in het weekend. Niet lang daarna krijgt ze op school een vriendje maar ze mag niet met hem uitgaan want ze moet zich van Celine aan haar dieet houden en dat zou niet lukken als ze uitgaan en samen ijsjes aten. Op haar verjaardag mag ze van Sanford een feestje houden maar van Celine,die dat feestje eigenlijk niet goedkeurde, moest ze eerst dansen. Niet lang daarna word ze ziek en moet ze thuisblijven van school maar van Celine moet ze
s’ middags toch dansen. Tijdens de balletlessen komt er ook een andere oudere en betere leerling van Madame Malisorf mee en hij raakt haar aan en intimideert haar en dreigt te zorgen dat ze niet meer door Madame Malisorf zal
worden getraind al ze hem dat niet laat doen. In de zomer mag/moet ze naar een zomerballetschool maar vlak voor ze naar de auditie gaan krijgt ze een angstaanval om wat er allemaal gebeurd en omdat ze haar eerste menstruatie krijgt de dokter komt,
en van de dokter mag ze niet naar de auditie. Celine wordt daarover boos en de volgende dag wordt ze helemaal hysterisch en blijft alsmaar lachen en rijdt met haar rolstoel tegen de muur. Later verteld Sanford dat ze dit al een keer eerder had gedaan maar dat het was gestopt toen ze had bedacht dat ze een dochter zouden adopteren en daar een ballerina van zouden maken. Daarna verteld Sanford haar dat ze helaas niet hier kon blijven omdat hij niet voor haar en Celine kon zorgen. De volgende dag brengt hij haar naar een groepspleeghuis.
Grondige leesbeschrijving
- Ja, Het onderwerp heeft mij heel erg aangesproken omdat ik zielige dramatische boeken zeer mooi vind. het boek heeft mij niet meer kanten over het onderwerp laten zien.
- Nee, ik dacht juist dat het zich alleen in het weeshuis zou afspelen maar daar speelde alleen de eerste pagina’s zich af.de bijzondere afwerking van dit boek vond ik dat Sanford aan het einde zei dat hij het alleen maar deed voor Celine en dat hij beter had moeten weten.
- Ik vind dat haar leven zoals het in het weeshuis was meer aandacht had moeten krijgen.
- Ik vind dat het verband wel te verklaren is want die band is ballet en dat Celine zorgt dat Janet alleen maar dat doet en niks anders
- Boeiend, dramatisch en schokkend. Boeiend omdat het verhaal mij aanspreekt, dramatisch omdat het zo zielig is voor Janet dat ze persé moest dansen en dramatisch omdat je dat als “moeder” een kind toch niet aandoet
- Dat is de epiloog Aan het einde als Sanford tegen Janet zegt dat hij het eigenlijk helemaal niet had moeten toestaan om Janet te laten adopteren omdat hij diep in zijn hard wist dat het Celine alleen maar ging om van Janet te maken wat zij altijd voor zichzelf had voorgesteld.
- Ja, namelijk Celine want ik vind dat je je kind dat niet aan kan doen ook als is ze geadopteerd. Dan ga je niet zeggen wat ze moet doen of wat ze niet mag doen en haar al het plezier wegnemen.
- Nee, totaal niet want Janet gaat ergens tegenin en ik had juist gedacht dat er wel een keer een grote woede-uitbarsting zou komen maar die kwam niet en Celine die bleef gewoon zo koel en zelfs toen Janet ziek was moest ze dansen iets wat ik niet had verwacht. Sanford ging ook nergens tegen in en van hem had ik hetzelfde verwacht als van Janet maar bij hem gebeurde dat ook niet.
- Over Janet omdat zij de ikpersoon in het verhaal is en je dus ook haar gedachten weet. En dan kun je ook haar gedrag beter begrijpen
- Ik vind de bouw van het verhaal niet ingewikkeld maar dat vind ik juist makkelijk want dat leest veel vloeiender dan als het ingewikkeld zou zijn.
- Nee, maar heel weinig. aan de ene kant vind ik dat juist fijn want dat leest makkelijker maar het verhaal is juist beter te begrijpen als er terugblikken of herinneringen in zit.
- Het eind is wel duidelijk maar de epiloog niet want je weet niet wat er verder gebeurt met Janet, maar dat is denk ik ook de bedoeling want waar is anders het laatste deel van de weeshuiskinderen-serie voor.
- Nee, het gaat juist goed omdat het een goede verhaallijn heeft en er geen terugblikken of herinneringen in zit.
Goed, want dat wordt telkens goed afgewisseld want bijvoorbeeld tussen de gesprekken door lees je ook wat Janet denkt
- Ja, want het is een verhaal van deze tijd en die taal word dan ook gebruikt. De personages zijn beschaafd en dat merk je ook aan de taal die ze gebruiken.
Informatie over de auteur
Levensbeschrijving
Virginia Cleo Andrews is geboren op 6 juni 1923 in Portsmouth, Virginia. Als de jongste van de drie kinderen en de enige dochter van William Henry Andrews en zijn vrouw Lilnora Parker Andrews. In haar jeugd woonde ze
in Portsmouth maar daarna is ze met haar familie verhuisd naar Rochester, New York daar woonde ze maar kort. Ze verhuisden weer terug naar Portsmouth toen Virginia Cleo Andrews op de Hoge School zat. Tijdens die tijd is ze op school een keer van de trap afgevallen. Doordat de operatie mislukte en ze Artritis (een gewrichtsontsteking) kreeg en moest daarom de rest van haar leven voornamelijk doorbrengen in een rolstoel of op krukken. Op haar 15de won ze een beurs door het schrijven van een parodie op “Idols of the king” van Tennyson.Nadat ze haar diploma haalde van de Woodrow Wilson High School in Portsmouth deed ze een 4jarige schriftelijke kunst cursus. Ondertussen woonde ze thuis bij haar ouders. In het einde van de jaren ’60 stierf Virginia’s vader. En daarna verhuisden Virginia Cleo Andrews samen met haar moeder naar Manchester, Missourie om dichter bij haar broer te wonen later verhuisden ze weer naar Apache Junction, Arizona om dicht bij haar andere broer te wonen. Virginia Cleo Andrews met haar succesvolle carrière als commercieel artiest, portretschilder en modeillustrator. Omdat ze geen creatieve inspiratie daarvoor had ging ze schrijven iets wat zij in het geheim deed. Haar eerste manuscript vernietigde ze omdat het een biografie was geworden. In 1972 had ze haar eerste roman af een roman dat nog nooit is uitgegeven “The Gods of the green montain”. Van 1972 tot 1979 heeft ze negen romans en twintig korte verhalen geschreven waarvan maar 1 is gepubliceerd namelijk “I slept with my uncle on my wedding night”
Toen zij de roman “the obsessed” van 290 duizend woorden bij de uitgever inleverde werd haar verteld dat het goed was maar dat het nog wel aangepast moest worden. Die nacht heeft ze het herschreven met dingen die ze van haar moeder niet mocht schrijven. De 98 pagina’s lang boek werd genoemd “Flowers in the attic” en werd al na twee weken een bestseller. Het is het bekendste boek van Virginia Cleo Andrews. Het vervolg “Petals on the wind” bleef wel negen weken een bestseller. In 2 jaar brachten deze 2 boeken een oplage van 7 miljoen op. Daarna heeft ze nog veel meer boeken geschreven. Al haar boeken heeft ze uitgegeven onder de naam V.C Andrews en daardoor dacht iedereen dat ze een man was, wat ook de bedoeling was want de mensen dachten toen nog dat mannen betere schrijvers waren. Ze was uitgeroepen tot “vakvrouw van het jaar” en heeft in 1986 Stephen King verslagen doordat ze werd uitgeroepen tot “best verkopende auteur van populaire horror” Op 19 december 1986 overleed Virginia Cleo Andrews aan borstkanker. Ze was toen 68 jaar.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen